Allahla Yetinme

Sufyan-ı Sevrî, Ca'fer b. İyâs- Said b. Cübeyr isnadıyla Abdullah b. Abbas (radıyallahu anh )tan şöyle nakleder:

"Alaycılara karşı sana biz kâfiyiz" (Hicr ayet 95) ayetindeki alaycıların

Velîd b. Muğîre, el Eseved b. Abdiyeğûs ez Zuhri, Esed b. Abdüİuzza oğullarından Ebû Zama el Esved b. el Muttalib, Haris b. Aytal es-Sehmi, ve Âs b. Vâil idi.

Cebrail (aleyhisselam) geldiğinde Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) bu adamları şikayet etti ve Velîd'i Cebrail (aleyhisselam) a gösterdi.

Cebrail de Velîd'in kolu içindeki "el Ebcel" denen damarına işaret etti. "Ne yaptın?" deyince "Ona karşı korunuldun" dedi.

Sonra Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem ona el Esvedi gösterdi.
Cebrail onun gözlerine işaret etti. "Ne yaptın" diye
sormasınada "Ona karşı korundun" dedi.

Sonra Ebû Zem'a'yı gösterdi. Cibril onun kafasına işaret etti.
"Ne yaptın?" demesinede "ona karşı konrunuldun" dedi.

Sonra ona el Hâris'i gösterdi. Cibril onunda
başına ve karnına işaret etti ve "ona karşı korunuldun dedi.

(As b. Vâil ona uğramıştı. Onun da tabanına
işaret etti. Efendimizin ne yaptın demesinede "Ona karşı korundun" dedi.)

BAKALIM İŞARET EDİLEN YERLERE NE OLDU.?

1.) Velîd b. Muğîre'ye gelince O Huzâ'a kabilesinden kendisine ok ucu sivriltiveren birine uğradı da bu
oklardan biri onun işaret olunan damarına saplanıp kesti.

2.) Esved b. Muttalibde kör oldu.

3.) Esved bAdiyeğüs ise başında bir yara çıkarak iyileşemeyip öldü.

4.) Haris b. Aytal da karnında sarı su toplanmahastalığına tutulup bu su ağzından gelmeye başlayınca ölüp gitti.

5.) El Âs ta başına şıbrıka denen dikenli
bir hicaz otu batıp her tarafı şişerek öldü.

Bu haberi rivayet eden bir başkası bu Âss'in Taife giderken
bindiği eşeğin tökezliyerek
onu şıbrıka dikeninin Üzerine düşürüp oradan tabanına batan bir dikenle Öldüğünü söyler.

Bu sahih birhadistir
_____________________________
Kaynakları:

İbni İshak Sire 273 Beyhakî Delâii 2/317-318 Ebû Nı'ıaym Deiâil 1/91
Belâ-zuri Ensabül Eşraf 1/154 Ravdii'l Unf 2/167

Bazı rivayetlerde bu alaycıların sekiz kişi olduğu yazılıdır. Müellif buraya beşini aldı. Diğerleri şunlardır.

1- Mâlik b. Talâtıla b. Anır b. Gubşân Bu alçağa Rasülullah (sallallahu aleyhi ve sellem ) beddua etmişti. Cebrail onun karnınısıkıp barsaklarını patlatıp öldürdü.

2- Hakem b. Ebî'I Âs b. Ümeyye. Bu da Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)in ardından giderek ağzını burnunu eğerek istihza ederdi. Mekke fethinde yalandan
İslam'a girdi. Birgün Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem ) ailesinin yanındayken içeri baktı. Efendimiz öfkeyle çıkıp şu kertenkeleden beni ma'zur kılacak kimse
yokmu ? Eğer onu yakalasaydım gözünü oyardım'' buyurup beddua etti. sonra onu Medine'den sürdü. Ömer (radıyallahu anh )'ın vefatına kadar sürgün olup
Medine'ye giremedi.

3- Ebû Leheb Efendimizin en amansız düşmanı. Efendimiz giderken üzerine pis şeyler atardı. Bir gün Hamza görmüş ve attığını alıp kafasına
çarpmış ti. Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) Hz. Aişe'nin naklettiği bir hadiste

"ben ikişerli komşu, Ebû Leheb ile Ukbe b. Muayt arasında idim." der
Bir gün Ebû Leheb eziyet etsin diye oğlu Uteybe'yi gönderdi. Rasülullah (sallallahu aleyhi ve sellem ) o geldiğinde Ben Neml suresini okuyordum. Utbe "ben Necmin
Rahbini kabul etmem" dedi. Efendimiz de "Allah sana kendi köpeklerinden birini belâ etsin" dedi. Şam diyarında Huvran denen yerde
arkadaşları arasında uyurken bir aslan gelip adamları koklayarak ona geldi ve parçaladı. Son sözü "ben demedimmiydi Muhammed insanların en
doğru sözlüsüdür" demek oldu.

Bu herifin karısı Ummü Cemile de işkencecilerdendi, diken toplayıp Peygamberin yoluna serpen ve bu yüzden "Hammâlete'l Hatab" diye Allah
(Celle Celaluhu) tarafından tel'in edilen bu kadındı. Ebû Leheb ile karısı hakkında "Tebbet" suresi indirilmiştir.

İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam 326-327